Kleurenpalet
Het zal niemand zijn ontgaan dat het herfst is. De wind leeft zich uit, bladeren en takken worden van de bomen gerukt, stromende regen, dalende temperaturen...
Dit is het seizoen van een stervende natuur; van kille, natte, donkere dagen en lange avonden. Men noemt de herfst ook wel een periode van afscheid. Het wordt daarom dikwijls gebruikt als een beeld van overlijden. “Wij vallen af als een blad.” (Jesaja 64:6) Het zijn helaas niet alleen oude bladeren die uit de bomen vallen, maar soms worden door de wind ook de nog groene blaadjes van de bomen gerukt, wat een beeld! Pas las ik in een gedicht van J.J. van Oosterzee, de volgende aangrijpende zinnen: “De dood heeft mij een brief geschreven, ik las hem op het vallend blad…”
Herfst is echter ook een tijd van de meest schitterende kleuren in de natuur. De oranje, gele, bruine en gouden bladeren, de dieprode kleur van bijvoorbeeld de amberboom of de rode esdoorn, maar ook het overweldigende kleurenpalet in de lucht, zijn indrukwekkend. Tussen de dreigende, donkere wolkenpartijen komt af en toe ineens de zon door. Ze laat de regendruppels glinsteren als parels, helder blauwe plekken komen tevoorschijn en soms verschijnt dan ineens een prachtige regenboog.
Herfst, het seizoen van vallend blad, van storm en regen, van afscheid, maar ook van kleuren. Voor mij zijn deze begrippen dit jaar van diepere betekenis dan ooit, omdat ik afscheid moest nemen van mijn moeder. Als een blad viel ze plotseling af. Er stak een storm van emoties in me op, vergezeld door een regen van tranen, maar daarnaast is er ook het onnoemlijk tere kleurenpalet van de ontelbaar mooie herinneringen aan haar. De pijn van het gemis is tekenend voor de band die er was...
Meer dan een moeder...
De schoot, waarin God mij als een borduursel heeft gemaakt,
is in het stof gelegd tot op de jongste dag.
De handen die mij droegen liggen stil, voorgoed,
en in mijn oren klinkt de echo van haar stem, haar lieve lach.
Mijn tranen zijn nog lang niet opgedroogd,
de diepe rouw laat zich door niets verdringen.
Mijn jammerklacht klimt ijlings naar omhoog,
vervliegt in bitterzoet’ herinneringen.
Mijn God, u kent mijn pijn en mijn verdriet,
‘k schreeuw in mijn nood tot U, ach, help mij dan;
ik houd U aan Uw woord: dat U kunt troosten
meer dan een moeder troosten kan …
Ps. 139:13-16 | Ps.27:10 | Jes.66:13
Moeder 09-09-2021
Reacties
Sterkte!
