Investering voor (L)even

Fijn, dat er weer versoepelingen zijn, dat er weer meer mogelijk is. Fijn, dat er minder corona-besmettingen zijn, dat er minder mensen in het ziekenhuis liggen. Heel mooi, dat de economie weer op gang komt; hopelijk blijven de meeste ondernemers op de been! Het zijn allemaal goede ontwikkelingen, en natuurlijk zijn we er blij mee! Het zou niet goed zijn als dat niet zo was. En toch kijk ik soms met verbijstering naar onze maatschappij. De bijna bezeten haast, om ons oude leventje weer op te pakken, geeft me een heel ongemakkelijk gevoel. En waarom? Omdat we niets hebben geleerd. We hebben weer dezelfde volle agenda's, altijd gebrek aan tijd, niet voldoende rust en stille tijd. De milieuvervuiling door (vlieg-)verkeer stijgt weer naar het oude niveau, en wie vindt dat erg? Hebben we gezien hoe snel 'ons normaal' voorbij kan zijn? Hoe snel een/ons léven voorbij kan zijn? En dan? Wat is er veel geïnvesteerd in de economie, de gezondheidszorg, etc., om alles en iedereen overeind te houden. Maar (wat) hebben we geïnvesteerd in onze toekomst...?


Als een op hol geslagen kudde,
die eindelijk de wei in mag,
draven we na versoepelingen,
weer blindelings verder, elke dag.

Hoera, terug naar het ‘normaal’:
altijd gebrek aan tijd,
wél overvloed aan haast en stress,
maar de rust zijn we weer kwijt.

Is leven alleen de moeite waard
met vakanties, feest en kroeg?
Is dit alleen een zinvol leven,
met: geef, geef, geef, ’t is nooit genoeg?

We vullen onze dagen
met alles wat de wereld biedt;
het klatergoud, de schone schijn,
die al vergaat als je ’t geniet.

Het is al bezig weg te gaan
als het doel is bereikt;
van wens naar wens haasten we voort,
verkwanselen onze tijd.

Want ’s werelds ‘ruim genot’,
laat ons met lege handen staan,
we moeten alles achter laten,
als we de dood in gaan.

Klinkt dit misschien erg somber?
Zegt u: “we leven maar één keer.”
Maar juist daarom is het zo ernstig,
deze tijd krijgt u nooit meer!

Als Jezus hier ons Deel niet wordt
en we komen in de eeuwigheid,
hebben we geen bestaan bij God,
en zijn we de wereld ook nog kwijt…

Blijven we genoegen nemen
met wat de wereld geeft?
Of nemen we Gods aanbod aan;
Hij zegt: “Zoek Mij, en leef.”

Prediker 5:14 | Openbaring.14:13 | Lukas10:40-42


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Dit fantastisch geschreven gedicht zou ook zonder introductie en verwijzingen naar de Schrift de harten van mensen kunnen/moeten raken, tot bezinning leiden omtrent ons wederom veel te jachtige bestaan, waarin voor de meesten geen of minstens dikwijls te weinig plaats is voor God. Het toont overeenkomsten met "COVID-19 in de zomer van 2021", dat ik op gedichtensite.nl plaatste, kort voordat jij dat deed. Het zal geen "kruisbestuiving" zijn, want we weten beiden, net als toch zovelen: er is, door de hele geschiedenis van de mensheid heen, wat er ook gebeurde om bij zinnen te komen en onze aandacht op God en medemensen te richten, steeds weer geen nieuws onder de zon, o.a. verwoord in Prediker 1:2 en 3. Desondanks geef ik de moed niet op en blijf hopen op de broodnodige ommekeer, want op een dag zal Gods onuitputtelijk geduld tot écht op zijn (als in de dagen van Noach, vs. 37-39 van Mat. 24:1:1-51).
angela walraven, op 04-07-21
Dank je Angela, voor je hartelijk woorden en instemming! Blijf maar hopen en bidden om de zo noodzakelijke terugkeer van onze medemens(-en) tot God. De uitdrukkingt: zolang er leven is, is er hoop... geldt zéker hiervoor!
Lieve groet, Corrie
Mooi Corrie! Geeft zeker te denken...
Inge, op 05-07-21
Dank je Inge, ik wens je veel denkwerk toe... Lieve groet, Corrie
Heel mooi en zo waar!
Nella, op 08-07-21
Dank je! Lieve groet, Corrie

Investering voor (L)even

Vrede op Golgotha

Stille nacht - vrede op aarde

De stilte die ze achterlaat

Levens genomen - Leven gegeven

Goud uit de hemel