Sterren kijken
Een paar weken geleden vroor het 's nachts een beetje en het was onbewolkt en heel helder. Er stond een werkelijk indrukwekkende sterrenhemel. Ik heb mijn verrekijker gepakt en wat ik toen zag, daar werd ik stil van! Wat een prachtige schepping, wat een grote Schepper...
Ik dacht dat bij de Orion de middelste ster van de drie die vlak naast elkaar staan, ook gewoon 1 ster was, maar er zat een zee van licht en sterren achter! Ook de kleine beer (of het steelpannetje) bevat zoveel meer sterren dan je met het blote oog ziet. Het was prachtig! Ik voelde me heel klein en het inspireerde.
Zo klein...
Ik sta aan zee, de avond valt,
de nacht komt als een fluistering,
en in de eerste schemering
fonkelen sterren aan ’t firmament.
Ik voel ineens hoe klein ik ben.
Ik sta op miljoenen korrels zand;
al telde ik ze hand voor hand,
nooit zou ik het juiste aantal weten.
Mijn tijd zou zijn voorbijgesneld,
lang voordat ik was uitgeteld.
Voor me ruist zachtjes die grote zee,
miljoenen druppels ruisen mee.
De aarde en de zee beneden,
hoog boven me het firmament,
ik voel ineens hoe klein ik ben...
Reacties
Ik heb je blog gelezen n.a.v. jouw uitgebrachte bundel. Ik zeg je met alle respect dat ik jouw geloofsovertuiging niet deel, maar wat ik uit jouw blog 'haal' is jouw warme en onvoorwaardelijke overtuiging en liefde voor het woord van God. Het raakt me zeker wel dat jij, ook op deze mooie wijze, iedereen laat weten wie jij bent en waar je voor staat!
Hartelijke groet, Corrie